என் புத்தகங்கள்--- கி.வா.ஜ ---பாகம்
1
யாராவது ஓர் அறிஞரைப் பார்த்துச் சிறிது நேரம் பேசி அவருடைய
அறிவுரையைக் கேட்டு வரலாம் என்று
நினைக்கிறோம் . அவர் வீட்டுக்குப் போகிறோம் . அவர் இருக்கிறதில்லை. இருந்தாலும்
வேலை அதிகமாக இருப்பதனால், “ அப்புறம் வாருங்கள்’ என்று சொல்லி விடுகிறார்.
இன்னும் சில நண்பர்களை நான் நினைத்த நேரத்துக்குப் பார்க்க முடிகிறதில்லை.
ஆனால் வேறு சில
பெரியவர்க்ள் இருக்கிறார்கள். அவர்கள்
இப்போது இல்லை யென்றாலும் , இருந்துகொண்டுதான்
இருக்கிறார்கள். அவர்களை எந்த நேரத்தில் கூப்பிட்டாலும் வருவார்கள். நம்மோடு
பேசுவார்கள். நமக்கு அறிவுரை தருவார்கள். அவர்கள் யார் தெரியுமா? திருவள்ளுவர் ,
கம்பர், ஷேக்ஸ்பியர், மில்ட்டன், காளிதாஸர் முதலியவர்கள். அவர்களை உடம்புடன்
பார்க்க முடியாது என்பது உண்மைதான் . நாம் என்ன, அவர்களோடு கை குலுக்கப் போகிறோமா
? சாப்பாடு போடப்போகிறோமா? அல்லது உட்கார்த்தி வைத்து விசிறி வீசப் போகிறோமா?
அவர்கள் யாவரும் தம்முடைய நூல்களில் வாழ்கிறார்கள். அவர்களே அந்த நூல்களின்
வடிவத்தில் இருக்கிறார்கள். அவர்களை எப்போது வேண்டுமானாலும் அணுகலாம் . அலுப்புத்
தட்டினால் ‘கொஞ்சம் இருங்கள்’என்று கூறி வந்து விடலாம் . ‘போர் ‘ அடிக்கிற பெரிய
மனிதர்களைப் போல நம்மைத் தொந்தரவு பண்ண மாட்டார்கள்.
புத்தகங்களை மனிதன் பெற்ற
பெரும் செல்வம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்
.அதுவும் அச்சு யந்திரம் வந்த பிறகு எத்தனை வகையான புத்தகங்கள் , எத்தனை அழகான
வடிவத்தில் வந்திருக்கின்றன!
நான் புத்தகப் பித்தன் .
புத்தகப் புழு என்று சொல்லுங்கள். ஏற்றுக் கொள்கிறேன் ;வேறு எதிலாவது இருக்கும்
புழுவைவிடப் புத்தகப் புழு உயர்வுதானே? சின்னப் பிராயத்திலிருந்தே புத்தகம்
சேர்ப்பதென்றால் எனக்கு ஆசை. நாவல்கள் பலவற்றைச் சேர்த்து வைத்தேன் .இலக்கியப்
புத்தகங்களையும் வாங்கிச் சேர்த்தேன் .1916-17ஆம் வருஷம் என்று ஞாபகம்
. என் மாமா வீட்டிலிருந்து படித்துக்கொண்டிருந்தேன் .என் தகப்பனார் வேறு ஊரில்
இருந்தார். மத்தியான்ன நேரங்களில்
சிற்றுண்டி வாங்கிச் சாப்பிடப் பணம் கொடுத்து வைப்பார். நான் அந்தப் பணத்துக்குப்
புத்தகம் வாங்கி விடுவேன் . ஒருமுறை கந்தர் அநுபூதி ,கந்தர் சஷ்டி கவசம் போன்ற நூறு சில்லரை நூல்கள் அடங்கிய விநாயகர் கொத்து என்ற
புத்தகத்தையும் , அருணாசல புரணத்தையும் வாங்கி வந்தேன். அந்தக் காலத்தில் நான்
மூன்றாவது பாரம் படித்துக் கொண்டிருந்தேன்.விநாயகர் கொத்து ,
குட்டையான புத்தகம் . தடிமனாக இருக்கும் . “ இதை ஏன் வாங்கினாய் ?” என்று என் மாமா
கேட்டார்.” எனக்குப் பாடம் “ என்றேன் . அது பாடம் அன்று என்று அவருக்கு
நிச்சயமாகத் தெரியும் . அதை வாங்கியதற்காகவும் , பொய் சொன்னதற்காகவும் அவர் என்னைக் கடுமையாக்க் கோபித்துக் கொண்டார்.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக புத்தகங்களைச்
சேர்த்து எங்கள் ஊரில் உள்ள எங்கள்
வீட்டில் வைத்தேன் . ஆயிரம் தலை வாங்கிய அபூர்வ சிந்தாமணி , இரத்னபுரி ரகசியம் ,
மின்சார மாயவன் , தாசி தையல் நாயகியின் சமர்த்து –இப்படியெல்லாம் பல நாவல்கள்
இருந்தன.
விவேக சாகரம் என்ற ஒரு புத்தகம் .
அந்த புத்தகத்தை இப்போது அச்சிட முடியாது. பச்சைச் சிங்காரம் அது.
எட்டையாபுரத்தில் இருந்த முஸ்லிம் ஒருவர் எழுதினது அது.நடை கடுமையான பண்டிதர் நடை
.
ஒரு பிராமணன் நான்கு வேதங்களும்
கற்றுக் கொள்கிறான் . அவனுக்குக் கல்யாணமாகிறது. வேதங்களை அத்தியயனம் செய்துவிட்டு
வீட்டுக்கு வருகிறான் . மனைவியோடு வாழலாம் என்று வருகிறான் .அவன் மனைவி ஒரு கள்ளப்
புருஷனை வைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள். தன் கணவரிடம் ,” நான்கு வேதங்கள் தானே
கற்றிருக்கிறீர்கள் . ஐந்தாம் வேதமும் க்ற்றுக் கொண்டு வாருங்கள் “ என்று சொல்லி
அனுப்பிவிடுகிறாள். அந்த அப்பாவிப் பிராமணனும் உண்மையென்று நம்பிப் புறப்பட்டு
விடுகிறான் . சில பெண்களைச் சந்தித்துத் தான் ஐந்தாம் வேதம் கற்றுக்கொள்ள
வந்திருப்பதாகவும் அதற்குரிய குருவைத் தேடிக் கொண்டிருப்பதாகவும் சொல்கிறான் . அந்தப் பெண்கள் தாங்களே ஐந்தாம் வேதத்தைக் கற்றுத்தருவதாகச் சொல்கிறார்கள்.
ஒவ்வொருத்தியும் வெவ்வேறு வகையான தந்திரம் செய்து தன் கணவன்
இருக்கும்போதே அந்தப் பிராமணனோடு
இன்புறுகிறார்கள். “ இதுதான் ஐந்தாம் வேதம்” என்கிறார்கள் .இப்படி ஐந்து பேர்
ஐந்து வகையில் அவனுக்குக் கற்றுக்
கொடுக்கிறார்கள். இடையில் பல உபாதைகள் . எல்லாம் பச்சை பச்சையான செய்திகள்.
இந்தக் கதையைச் சொல்வதுதான் விவேகசாகரம் . அந்தப் பிராமணன்
பெற்றுக் கொண்ட விவேகம் முறையற்ற காமலீலை .இப்போது மட்டும் அந்தப் புத்தகத்தை
வெளியிட அரசு அநுமதிக்குமானால் ஒரே நாளில்
லட்சம் பிரதிகள் செலவாகிவிடும் . விவேக
சாகரமும் வைத்திருந்தேன் , கைவல்ய நவநீதமும் வைத்திருந்தேன். இராஜாம்பாள்
சரித்திரம் , ஹனுமான் சிங் முதலிய துப்பறியும் நாவல்களும் இருந்தன. அப்போது
வடுவூர் துரைசாமி ஐயங்கார் நாவல்கள் வராத காலம் . ஆரணி குப்புசாமி முதலியார் தழுவல் நாவல்கள் எங்கும்
பரவியிருந்த காலம் .
கிட்டத்தட்ட முன்னூறு புத்தகங்கள்
என்னிடம் இருந்தன. அவற்றையெல்லாம் சேர்த்துப் பூர்ணமதி புத்தக சாலை என்று
பெயரிட்டேன் . பூ.ம.பு என்று சுருக்கி மாக்கல்லில் நானே அச்சு அமைத்து மையில்
தோய்த்துப் புத்தகங்களில் குத்தினேன் . நாவல்களை அன்பர்களுக்குக் கொடுத்து வாசித்த
பிறகு வாங்கி வைப்பேன் .இலவச வாசக சாலை என்னுடைய புத்தக சாலை
(தொடரும்)
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக